W 2011 roku przypadła 100. rocznica konsekracji kościoła pw. św. Barbary w Nowej Rudzie - Drogosławiu. Niegdyś Drogosław był oddzielną wioską zwaną Kunzendorf (w wolnym tłumaczeniu Wieś Kunzego). Po II wojnie światowej nazwę zmieniono na Kunowo, a następnie na Drogosław, jak jest do dzisiaj. W 1954 r. została ona administracyjnie przyłączona do Nowej Rudy.

Ważne jest, by dostrzec, że budowa świątyni i jej poświęcenie były uwieńczeniem ponad 10-letnich starań mieszkańców o to dzieło. Istotne jest również ukazanie potrzeb, motywacji i problemów, z którymi borykali się wcześniejsi mieszkańcy tej ziemi. Drogosław przełomu XIX i XX w. mający ok. 4000 ludzi nie miał własnej świątyni, lecz należał do parafii św. Mikołaja w Nowej Rudzie. Jak w całym Hrabstwie Kłodzkim przeważająca część ludności była wówczas wyznania katolickiego. Trzeba podkreślić też, że ziemie te od początku osadnictwa podlegały pod kościelne zwierzchnictwo Pragi, formalnie aż do 1972 roku.

Po II wojnie światowej do tej miejscowości przybyli Polacy z wielu różnych miejsc, m.in. z: Kresów Wschodnich, Polski Centralnej, Niemiec, Belgii, Francji, Jugosławii czy Syberii. Często, jak podkreślają pierwsi powojenni duszpasterze, problem był z porozumieniem się z licznymi grupami. Ludzie porozumiewali się wieloma językami, narzeczami, gwarami.

Aklimatyzacja z nowym otoczeniem, miejscem zamieszkania, krajobrazem, jak i nowymi sąsiadami trwała długie lata. Pomagały w tym działania polskich księży, którzy zachęcali do kultywowania polskich świąt i tradycji katolickich. Przykładem może być zakupienie wizerunku Matki Bożej Częstochowskiej, przy której jednoczyła się nowa, polska społeczność. Przy tym nawiązywali do zastanego miejsca i tutejszych warunków, podkreślając kolejne rocznice poświęcenia kościoła oraz wspomnienie św. Barbary patronki parafii i powstającej warstwy górniczej.

Zapraszamy do lektury historii naszej parafii. Została ona podzielona na działy obejmujące różne przedziały czasowe. Autorem tekstów jest Kacper Manikowski.